strona główna

Niestety nie ma prostego sposobu pozwalającego łatwo odróżnić grzyby jadalne od trujących. Na pewno zostawiamy w lesie grzyby, które pod kapeluszem mają spód składający się z blaszek. Wśród nich jest wiele gatunków trujących. Nie zbieramy grzybów małych, bo są one jeszcze nierozwinięte i trudno stwierdzić, czy są jadalne. W ten sposób niezwykle często mylone są kanie z młodymi muchomorami sromotnikowymi. Starych, grzybów też warto unikać, bo ich wygląd się zmienia i może wprowadzić nas w błąd.

Fakt, że na grzybie żeruje np. ślimak, nie świadczy o tym, że grzyb jest jadalny. Ślimak to, jakby nie patrzeć, inny organizm i to, że na niego trucizna nie działa, wcale nie znaczy, że nie zadziała również na nas.

Nie należy również wierzyć starym przesądom, że ciemnienie cebuli czy czernienie srebrnej łyżki włożonej do potrawy z grzybów dowodzi, że są one gatunkami trującymi.

Lepiej zrezygnować też z metody "na smak". Między bajki należy włożyć opinię, że gatunki trujące mają piekący smak. Muchomor sromotnikowy zwany "leśną śmiercią" ma słodki i przyjemny smak!

Pamiętaj, że lepiej mieć pusty koszyk i zdrową wątrobę, a żart, że grzybiarz jest jak saper - myli się tylko raz, nie jest wyssany z palca.

Miej na uwadze też to, że grzybów trujących nie należy niszczyć. Są one ważne dla leśnego ekosystemu i są mu potrzebne, gdyż stanowią pożywienie dla zwierząt, są niezbędne do prawidłowego rozwoju niektórych drzew i krzewów.