strona główna

Mirra to wonna, gorzka żywica, pozyskiwana przez nacięcie kory balsamowców – ciernistych drzewek lub sporych krzewów, rosnących dziko w północno-wschodniej Afryce, w południowej części Półwyspu Arabskiego oraz na Półwyspie Indyjskim.

Zapach mirry jest dość nietypowy jak na żywicę, a to dlatego, że mirra posiada w swoim składzie więcej olejków eterycznych niż substancji żywicznych. Topniejąca mirra wydziela przyjemny, słodki, drzewno-cynamonowy zapach z nutą dojrzałej pomarańczy.

Mirra w starożytności była szeroko wykorzystywana w magii, medycynie, ceremoniach religijnych oraz dla wywołania emocjonalnego i umysłowego błogostanu. Egipskie określenie mirry "bal" oznacza "wypędzić niestabilność, szaleństwo". Tak długo jak istniało imperium egipskie, tak długo mirra była najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek mógł posiadać.

Mirra odegrała ważną rolę w kulturze chrześcijańskiej. W dawnych czasach była równie cenna jak złoto i kamienie szlachetne, dlatego bywała środkiem płatniczym i stanowiła niezwykle cenny dar.

Powszechnie wykorzystywano ją do balsamowania zwłok. Miała też zastosowanie lecznicze jako środek uśmierzający ból. Dodawano ją do wina, które podawano skazańcom, aby zmniejszyć ich cierpienia. Mirra była też jednym z głównych składników kadzideł kościelnych, rozpalanych podczas mszy świętej.